حرف‌هایم

۱ مطلب در بهمن ۱۳۹۱ ثبت شده است

    سپاس خدایی راست که مکیدن شیره گل را به زنبور عسل آموخت.آن گاه او را امر به ایجاد عسل نمود.ماده ای که شفاست برای مردمان و نشانه ای برای اندیشمندان.

     سپاس مخصوص خدایی است که علوفه را چنان کرد تا بدن ماده گاوی آن را به شیر بدل کند.شیری که دوای دردها باشد و پنیر و کره را به سفره مان آورد.

    ستایش خدایی راست که زمین مرده را با رویاندن ساقه هایی از گندم، زنده گرداند.آدمیان از آن توشه برگرفتند و برکت  را به سفره هاشان آوردند.

    حمد ویژه ی خداوندگاری است که از شاخه ای خشک، مایعی بهجت آفرین ساخت تا صبحمان را با نوشیدنش آغاز کنیم.

    و حمد و سپاس خدایی راست که انسان را در احسن صورتها آفرید تا  به اراده او از نعمات گسترده اش متنعم شود.

    حمد تنها مختص اوست...