- ۰۶ بهمن ۹۱ ، ۱۶:۱۴
- ۰ نظر
سپاس خدایی راست که مکیدن شیره گل را به زنبور عسل آموخت.آن گاه او را امر به ایجاد عسل نمود.ماده ای که شفاست برای مردمان و نشانه ای برای اندیشمندان.
سپاس مخصوص خدایی است که علوفه را چنان کرد تا بدن ماده گاوی آن را به شیر بدل کند.شیری که دوای دردها باشد و پنیر و کره را به سفره مان آورد.
ستایش خدایی راست که زمین مرده را با رویاندن ساقه هایی از گندم، زنده گرداند.آدمیان از آن توشه برگرفتند و برکت را به سفره هاشان آوردند.
حمد ویژه ی خداوندگاری است که از شاخه ای خشک، مایعی بهجت آفرین ساخت تا صبحمان را با نوشیدنش آغاز کنیم.
و حمد و سپاس خدایی راست که انسان را در احسن صورتها آفرید تا به اراده او از نعمات گسترده اش متنعم شود.
حمد تنها مختص اوست...