توهم مجازی

اخیرا به نکته‌ای درمورد گروه‌های تلگرامی رسیده‌ام.

معمولا آغاز گروه‌های تلگرامی یا بعد از دیداری حضوری‌ست و تصمیمی که در آن دیدار برای تاسیس گروه می‌گیرند، یا برای دوباره جمع کردن دوستان و آشنایانی دور از هم مثلا برای اجتناب از دل‌تنگی و دور هم بودن. بعضی گروه‌ها هم اصلا بستر اجتماعی خاصی ندارند و یک‌سری غریبه با هدفی احیانا مشترک دور هم در گروه جمع می‌شوند.

به تجربه فهمیده‌ام که نزدیکی افراد به‌وسیله‌ی این گروه‌ها (چه در تلگرام و چه سایر شبکه‌های اجتماعی) توهمی بیش نیست. گروه‌ها تنها در شرایطی می‌توانند کار خودشان را بکنند و مفید باشند که به طور موازی نیز افراد در جهان حقیقی با هم در ارتباط باشند؛ در غیر این‌صورت آن گروه محکوم به فنا یا از کارافتادگی‌ست.

مثال‌ش در دنیای واقعی این‌گونه می‌شود: فرض کنید دوستی را هر روز می‌بینید و با هم صمیمی شده‌اید، مثلا با هم هم‌کلاس هستید. ممکن است در این ایام شما از همه‌ی سَر و سِر هم خبر داشته باشید و حتی هم‌دیگر را با اسم مستعار نیز صدا بزنید! پس از چندی مدرسه‌ی شما تمام شده و شما پس از چند سال دوری از او، دوباره در خیابانی ملاقات‌ش می‌کنید. اصلا عجیب نیست که در این شرایط شما او را حتی «تو» صدا نکنید و بهش بگویید «شما»!

 

داستان گروه‌های تلگرامی هم همین است، تا دیدار تازه است و روابط داغ، تلگرام و کلا فضای مجاز می‌شود مکمل روابط دنیای فیزیکی ما و گروه‌ها هم فعال خواهد بود، اما هر چه آن داغی سردتر شود و دیداری تازه نشود، همان اتفاق دنیای حقیقی برای ما می‌افتد، یعنی کم‌تر میل و انگیزه به ارتباط پیدا می‌کنیم و حتی آن گروه کم‌تر محلی از اعراب پیدا می‌کند.

بنابراین بیایید توهم ارتباط در دنیای مجازی را از سرمان بیرون کنیم، اگر فکر می‌کنید با گروه‌های تلگرامی دوست‌ها و فامیل‌های‌تان را حفظ کرده‌اید سخت در اشتباهید، اتفاقا به دلیل فضای مصنوعی این شبکه‌ها، امکان سوء تفاهم و بروز مشکلات بیش‌تر هم می‌شود و چه بسا یک رابطه‌ی صرفا تلگرامی روابط واقعی‌تان را هم خراب کند. بعد از همه‌ی این حرف‌ها به قول قدیمی‌ها می‌رسیم که می‌گفتند:

«از دل برود هر آن‌که از دیده برفت»...

 

پ.ن: این را در کانال تلگرام نوشتم. ظاهرا به آن معتاد شدم و فعلا در همان‌جا رحل اقامت افکنده‌ام :))

.اگر علاقه داشتید آن‌جا نیز بیدق را هم‌راهی کنید